Jungle Jane and Tarzan!

We zijn weer in de bewoonde wereld. Als ik terug kijk lijkt het allemaal heel onwerkelijk. 3 weken werken ergens in de Darienjungle, een dag lopen tot de grens van panama, 5 uur lopen van het eerste kleine dorpje waar nu nog geen auto te vinden is.

Het begon allemaal in San Gil waar we de werkplek via Helpx hebben gevonden. We hadden gereageerd voordat we wisten waar het was en begonnen dan ook even te twijfelen toen ze ons een uitnodiging stuurden. Want hoe veilig is het als je een jungle in gaat die bekent staat als de drugssmokkeljungle van Colombia naar Panama, en hebben we er drie reisdagen ervoor over om daar te komen?...
Waarom we het toch gedaan hebben? Uitdaging denk ik, de drang om weer voor langere tijd op een plek te verblijven. Vanuit de mailwisseling kwam al snel naar voren dat de mensen heel welkom waren en toen we op een gegeven moment het mailtje kregen met 'call us when you are in turbo, is important if you bring machete, boots, menthol, futbol socks and the moskitera is not very necesary.' gaf het woord 'machete' wel de doorslag. Een van de de jongensdromen van Tom zou uit komen, hij mocht een machete kopen die hij nog daadwerkelijk kon gebruiken ook!

Bepakt en bezakt, met de bus, nog een bus, een ingebouwd rustmoment van een nacht in Medellin, een nacht bus en een boottochtje van 3 uur kwamen we dan eindelijk in het dorpje, Capurgana aan. Moe van al het reizen, helemaal door elkaar geschud en nat geregend van het boottripje werden we met open armen ontvangen. We hoefden ons niet zorgen te maken over eten of slaapplek, alles werd voor ons verzorgd.
We kregen eindelijk wat meer te weten over de plek waar we naartoe gingen. Het was een oude boerderij waar eerst een kleine familie met 2 dochters woonden. Ze hebben de ' finca' spaans voor boerderij, achter moeten laten om medice hulp te zoeken voor een van de dochters. De Finca werd overgekocht door een aantal mensen van het dorpje. Het idee om deze plek te kopen is om een stukje van de darrienjungle te bewaken van coca plantages en vernietiging. Ze willen de Finca opknappen, uitbreiden en mogelijk maken voor toerisme om er zelf ook nog wat aan te verdienen. Het is een super groot project en omdat het eigenaren naast deze finca ook nog hun eigen bezigheden hebben nodigen ze vrijwilligers uit om het gebied beetje bij beetje op te bouwen en te onderhouden. Het idee om vrijwilligers uit te nodigen is niet lang geleden ontstaan. Wij waren, samen met nog 5 andere vrijwilligers de 2 tweede groep vrijwilligers die de 5 uur naar boven mochten wandelen.

Dus, de volgende dag, begeleid door een jonge jongen en een ezel die onze spullen droeg, gingen we op pad. Daar liepen we dan, over een pad, klimmend, glibberd en door riviertjes wandelend. Er was veel modder waar je flink in weg kan zakken waardoor het zwaar lopen was met daarbij het warme klimaat was de wandeling zeker een uitdaging. En als je niet oplette kon je zo de wandeling doen zonder je bewust te zijn waar je je precies bevondt! In een sprookjesbos met alle geluiden die bij een jungle horen; krekels, krassen van de meest rare vogels of ergens in de verte nog een apenscheeuw.
Tja, en daar zit je dan, midden in de jungle, grote open keuken waar nog op stookhout word gekookt, waar het water direct uit de rivier komt die langs het kamp stroomt, kippen en eenden die rondscharrelen of op gejaagd worden door een kleine pup. soms kwam een een van de paarden of ezel even om de hoe kijken. Er stonden een aantal huisjes met veldbedjes elke dag een plons in het kraakheldere riviertje. prima te vertroeven zou ik zo zeggen.
we werkten elke dag een paar uur. Het werk bestond uit bananenbomen en ananasplanten onderhouden door het gras tot de grond gelijk te maken (note; met je machete) en de oude bladeren weg te snijden. palmbladeren verzamelen (met een machete) voor het bouwen van een dak, en per 100 stuk mee shouwen van de plek waar je ze gekapt had naar het kamp. geulen graven, stenen verzamelen, blad harken, planten verzorgen, hout hakken (met een machete) en verzamelen, limoenen plukken (met een machete), bananen, yuka en platanos oogsten (met een machete), mais, yuka en rijst zaaien. Ik kan zeggen dat tom ondertussen een volleerde machetegebruiker is! Ik was na de tweede dag al zat van de machete en als het even kon gebruikte ik hem niet.
naast de paar uren werk waren we verder redelijk druk met dieren verzorgen (eenden, kippen, 2 kalkoenen, 4 varkens, 2 paarden, 1 ezel, 3 puppys, 2 katten, 3 konijnen. Elke keer wanneer een van de jongens van beneden te komen leken er wel weer meer dieren boven te komen), het koken op het houtvuur en elke dag kleren met de hand wassen om de kleine teeken en troep weg te wassen, niet dat ze heel erg schoon werden.

insecten dus, die kom je genoeg tegen. Tijdens het werk moest je altijd oppassen. mieren die gigantisch konden bijten, hoe grooter hoe heftiger de beet, teeken die onder je huid gaan zitten en zich verzamelen op de warme plekjes (mijn billen zitten zaten helemaal vol), muggen (die wonderbaarlijk niet eens voor de meeste overlast zorgden), flooien, paarden vliegen, omweersvliegjes in grote getallen, schorpioenen die wel het minste gevaar opleverden (ze waren banger voor ons) en dan had je nog insecten waarvan je verwacht dat ze groeimiddel hadden geslikt. Erg interessant.

Het was een hele mooie ervaring. We waren van plan om een hele maand op deze plek te blijven, we hebben het uit eindelijk drie weken vol gehouden omdat we last kregen van de onderhuidse teeken, ik van de warmte en af en toe toch wat moeite hadden met het organisatievermogen en macho gedrag van de jonge jongens die ons moesten aansturen. Het was in veel opzichten wel duidelijk dat wij nog maar de tweede groep vrijwilligers waren. Ik zou het heel leuk vinden om over een jaar nog eens terug te kunnen komen om te zien hoeveel er in de tussentijd is veranderd. wie weet, misschien gaat dat nog wel lukken.