2 weken geleden
Door: Lotte
Blijf op de hoogte en volg tom en lotte
10 November 2014 | Colombia, Armenia
stel je voor, vanuit nederland besluit je toch maar in colombia te gaan wonen. Je vindt een mooi rustig plekje ergens in het koffiegebied in de buurt van Armenia. Je hoeft maar 40 minuten over een hobbelig landweggetje te rijden om er te komen. hoe zou jij je leven dan indelen?.... We hebben twee en halve week mee mogen kijken hoe twee gezinnetjes in een situatie als deze hun leven vorm hebben gegeven.
- gezin 1: een nederlandse vrouw, colombiaanse man met een blond kindje van een jaar oud.
- gezin 2: een colombiaanse vrouw, een fransman, een zoontje van 4 jaar en een dochtertje met 1,5 jaar oud.
ze delen momenteel het huis en het stuk grond waar een kleine hoeveelheid koffieplanten (stuk of 700 denk ik), 2 geiten, aantal kippen, een moestuintje, een plek waar vrijwilligers kunnen slapen, een huis en ecotoilet in aanbouw op staan. Lekker primitief, dat betekend koude douches en alles met de hand maken, plukken,verzorgen en bouwen.
Het oudste zoontje krijgt les bij de buren die op die andere heuvel,10 minuten loopafstand wonen. Buren zijn erg belangrijk in de gemeenschap omdat ze zover van de stad af wonen. Ze werken samen, wisselen informatie en kennis uit, zorgen voor elkaars kinderen en helpen elkaar met het verbeteren van de weg.
van de twee gezinnen doet 1 persoon elke week de boodschappen voor de hele week, ze proberen zo weinig mogelijk op en neer te rijden omdat het veel tijd en bezine kost. Daarnaast moeten alle spullen van de buren, waar de auto staat, met de hand naar het huis worden gebracht. Omdat ze met een huis en ecotoilet bezig zijn, gaat niet niet alleen om etensware maar moeten we ook zakken cement, baboostammen, hardhout planken, schroeven, plamuur en andere benodigheden mee naar beneden en boven shouwen (voor de beeldvorming: Je loopt naar beneden langs een trap die bestaat uit autobanden gevuld met zand. Beneden aangekomen loop je over de brug om vervolgens weer omhoog te klimmen langs een glibbiger pad, stappend van autoband naar autoband).
We werkten daar halve dagen. je eet gezamelijk, werkt gezamelijk aan het huis, de weg, je zorgt voor de geiten en kippen, je kookt om de beurd en je doet de afwas. Wanneer je bij dit gezin werkt ben je niet alleen voor korte tijd een vrijwilliger die mee helpt met werken maar je bent onderdeel van het gezin. Hardstikke leuk natuurlijk maar ik wist af en toe niet meer welke taal ik moest spreken. Er werd spaans, engels, nederlands, frans en op een gegeven moment ook duits gesproken. En er was er altijd wel iemand bij die een van de talen niet volgen kon. Mijn Spaans werd gigantisch op de proef gesteld. Soms had ik het gevoel dat ik nooit iets van de spaanse taal zou begrijpen, andere momenten merkte ik dat ik in een dag weer 2 stappen vooruit was gegaan. Voor Tom was dit ook super goed, zijn eerste spaanse woorden en korte zinnetjes zijn er al goed ingesleten. Woorden als bezem, schop, hamer, opslaghok en schroevendraaier zijn zijn specialiteit.
Zoals ik al zei gaan alle werkzaamheden daar met de hand. Muren van cement, wegen van asfalt, pindakaas, bouwen van ecotoilet, huis of brug. Dieren verzorgen en koffiebonen plukken!
Koffiebonen plukken, wat een werk. De stijle hellingen, het plukken van de koffiebessen, wassen, selecteren, drogen, draaien, drogen, schudden, selecteren, branden, selecteren, verdelen en inpakken. Hoppa, alle goeie koffie naar Europa en de minder goeie koffie drinken de colombianen zelf wel op. Wie heeft het ooit verzonnen!
Tja, er gebeurde daar te veel om allemaal uitgebreid te beschrijven: samen ziek van de bonen, Tom heeft met een machete in zijn been gehakt en waren mijn handen zo droog en pijnlijk van het cement dat er geen crème tegen opgewassen was. Dan was er verder nog de zweethut en het hele ritueel, de nederlandse jongens aan de andere kant van de heuvel, en waarschijnlijk ben ik de helft al weer vergeten.
Vanavond gaan we weer de volgende uitdaging aan. We gaan de Jungle in met Machete, muggenspul en regenlaarzen. Het wordt opnieuw een afgelegen ecofarm waar we een maand kunnen werken en verblijven, ik vind het spannend omdat het zo afgelegen is maar ik kijk er ook gigantisch naar uit.
- gezin 1: een nederlandse vrouw, colombiaanse man met een blond kindje van een jaar oud.
- gezin 2: een colombiaanse vrouw, een fransman, een zoontje van 4 jaar en een dochtertje met 1,5 jaar oud.
ze delen momenteel het huis en het stuk grond waar een kleine hoeveelheid koffieplanten (stuk of 700 denk ik), 2 geiten, aantal kippen, een moestuintje, een plek waar vrijwilligers kunnen slapen, een huis en ecotoilet in aanbouw op staan. Lekker primitief, dat betekend koude douches en alles met de hand maken, plukken,verzorgen en bouwen.
Het oudste zoontje krijgt les bij de buren die op die andere heuvel,10 minuten loopafstand wonen. Buren zijn erg belangrijk in de gemeenschap omdat ze zover van de stad af wonen. Ze werken samen, wisselen informatie en kennis uit, zorgen voor elkaars kinderen en helpen elkaar met het verbeteren van de weg.
van de twee gezinnen doet 1 persoon elke week de boodschappen voor de hele week, ze proberen zo weinig mogelijk op en neer te rijden omdat het veel tijd en bezine kost. Daarnaast moeten alle spullen van de buren, waar de auto staat, met de hand naar het huis worden gebracht. Omdat ze met een huis en ecotoilet bezig zijn, gaat niet niet alleen om etensware maar moeten we ook zakken cement, baboostammen, hardhout planken, schroeven, plamuur en andere benodigheden mee naar beneden en boven shouwen (voor de beeldvorming: Je loopt naar beneden langs een trap die bestaat uit autobanden gevuld met zand. Beneden aangekomen loop je over de brug om vervolgens weer omhoog te klimmen langs een glibbiger pad, stappend van autoband naar autoband).
We werkten daar halve dagen. je eet gezamelijk, werkt gezamelijk aan het huis, de weg, je zorgt voor de geiten en kippen, je kookt om de beurd en je doet de afwas. Wanneer je bij dit gezin werkt ben je niet alleen voor korte tijd een vrijwilliger die mee helpt met werken maar je bent onderdeel van het gezin. Hardstikke leuk natuurlijk maar ik wist af en toe niet meer welke taal ik moest spreken. Er werd spaans, engels, nederlands, frans en op een gegeven moment ook duits gesproken. En er was er altijd wel iemand bij die een van de talen niet volgen kon. Mijn Spaans werd gigantisch op de proef gesteld. Soms had ik het gevoel dat ik nooit iets van de spaanse taal zou begrijpen, andere momenten merkte ik dat ik in een dag weer 2 stappen vooruit was gegaan. Voor Tom was dit ook super goed, zijn eerste spaanse woorden en korte zinnetjes zijn er al goed ingesleten. Woorden als bezem, schop, hamer, opslaghok en schroevendraaier zijn zijn specialiteit.
Zoals ik al zei gaan alle werkzaamheden daar met de hand. Muren van cement, wegen van asfalt, pindakaas, bouwen van ecotoilet, huis of brug. Dieren verzorgen en koffiebonen plukken!
Koffiebonen plukken, wat een werk. De stijle hellingen, het plukken van de koffiebessen, wassen, selecteren, drogen, draaien, drogen, schudden, selecteren, branden, selecteren, verdelen en inpakken. Hoppa, alle goeie koffie naar Europa en de minder goeie koffie drinken de colombianen zelf wel op. Wie heeft het ooit verzonnen!
Tja, er gebeurde daar te veel om allemaal uitgebreid te beschrijven: samen ziek van de bonen, Tom heeft met een machete in zijn been gehakt en waren mijn handen zo droog en pijnlijk van het cement dat er geen crème tegen opgewassen was. Dan was er verder nog de zweethut en het hele ritueel, de nederlandse jongens aan de andere kant van de heuvel, en waarschijnlijk ben ik de helft al weer vergeten.
Vanavond gaan we weer de volgende uitdaging aan. We gaan de Jungle in met Machete, muggenspul en regenlaarzen. Het wordt opnieuw een afgelegen ecofarm waar we een maand kunnen werken en verblijven, ik vind het spannend omdat het zo afgelegen is maar ik kijk er ook gigantisch naar uit.
-
11 November 2014 - 10:08
Trees Schopman:
Holy moly...... Goed dat ik sommige dingen pas achteraf en in vertraagde vorm te horen krijg. Een dokter is natuurlijk ook niet dicht in de buurt met zo'n wandel- en hobbelpaadje. Maar ik neem aan dat je zo wel leert om met een machete om te gaan? Ook belangrijk, naast Spaans leren. En onthoud....als er geen hechtingsdraad in de buurt is dan doen zwaluwstaartjes wonderen. Ben ik sowieso een voorstander van. Al die extra prikgaatjes als je toch al snee hebt is toch niks? En in zo'n woud zijn vast allerlei geneeskrachtige kruiden te vinden. Moet je alleen weten waar je zoeken moet. Ook al heel leerzaam naast Spaans en het leren hanteren van gereedschap. In ieder geval veel liefs. Ik ga me hier weer met trivialere zaken bezig houden.
Trees -
16 November 2014 - 16:17
Geertje:
Pindakaas??
Leuk om te lezen hoe jullie het daar hebben, Lot! Veel plezier in de jungle, ik wacht hier in het regenachtige Amsterdam vol spanning op het verslag van jullie volgende avontuur!
Kus! -
21 November 2014 - 18:37
Didy:
Hey Lotte! Gaat het wel weer goed met Tom? Veel plezier bij jullie volgende bestemming!!! Xxx -
23 November 2014 - 10:43
Judith:
Hahaha Geertje, ik moest ook al lachen om de pindakaas? Bouwen ze daar ook straten van Lot ;)?
Leuk geschreven weer, spreekt tot de verbeelding want ik zie het helemaal voor me (denk ik ;)..).
Ben heel benieuwd hoe jullie het nu hebben! Geniet lekker verder!! Hier alles goed, Marc is gezellig in NL en gisteren Sinterklaas gevierd ;).. xxx
-
24 November 2014 - 10:17
Rien :
Ha die tom en lotte, mooie verhalen en heel veel ervaringen. geniet er goed van en lekker werken. dikke kus rein
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
