Fruit, spieren en bocadillo con queso!

mandarijn groot en klein, sinesappel groen van de buitenkant maar zoeter en sappiger dan andere sinnesappelen, limoen 3 verschillende soorten, nog schaars maar vooral de manderijnlimoen is heerlijk voor de limonade, banaan trossen vol, plateno, zoete plateno, cocosnoot, guayaba voor de halea, guayanaba sap, mango's zoeter dan zoet, harig en klein, mango's groot als kleine meloenen en minder harig en cocaofruit om je vingers bij af te likken. Helaas waren de luloplanten nog klein en konden we de advocados nog niet plukken. en met de verse honing van eigen bijen, een vers visje of een stukje konijn van eigen bodem werden onze magen goed gevuld. Maar dat allemaal was nog niet genoeg volgens de vader van Nadeshda. er moet keuze zijn wanneer je zin hebt in eten, en zo bracht hij nog een paar extraatjes mee. ananas, druiven, watermeloen, advocados, een voor mij onbekend soort fruit, nederlandse kaas (om van te smullen), ander soort kaas, ladingen wortels (voor de konijnen en voor ons) en broodjes (deels voor de honden maar ze waren heerlijk als tussendoortje)..... er kwamen denk ik 6 volle dozen vol eten uit zijn auto.
Het was een plek om over te dromen. niet alleen om het eten wat natuurlijk fantastisch was, maar om de omgeving, de mensen die er woonden (een colombiaans stel met europeese normen en gedachtes) en de mogelijkheden die er allemaal lagen.
Er werd ons gevraagd om ongeveer 6 uur per dag te werken. Maar al snel bleek dat de vrijheid en zelfstandigheid die we kregen, het lekkere eten, bocadillo con queso en de siestas zorgden voor zo'n drive dat we al snel meer dan 6 uur per dag aan het werk waren. We waren voornamelijk bezig met het bouwen van een green house. We waren zo gemotiveerd dat het leek alsof het ons eigen groente tuin zou worden.

Dat was onze laatste werkplek in Colombia, nog een bewijs dat Colombia een plek is waar we heel graag nog eens naar terug komen. 3 maanden zijn er voorbij gegaan, ik ben heel blij dat we op verschillende plekken vrijwilligerswerk hebben kunnen doen want dat brengt toch wel extra plezier met zich mee. We merken dat alleen maar van hostel naar hostel reizen doodvermoeiend is maar op deze manier kunnen we het nog wel even volhouden denken we zo.
En al klinkt het vol mooie en lekkermakende verhalen. Het is helaas niet allemaal geweldig. Mijn buik heeft nog steeds moeite met het eten of drinken, en van al die lekkernijen heb ik zeker 2 dagen geen fruit willen eten omdat me darmen ermee aan de haal gingen.

Nu zijn we in Peru een andere wereld en andere regels. morgen hebben we ons volgende werkplek. voor de verandering eens in een stad met kids in een after school program. Een mooie gelegenheid om mijn buikproblemen wat nader te onderzoeken.